W pewnym stopniu hutongi, wraz z uliczkami, są duszą Pekinu.
Liang Bingkun
W Pekinie spotyka się trzy style tradycyjnej architektury: cesarski, mieszkaniowy oraz sakralny. Wszystkie one są adaptacją siheyuanu – podwórka z czterech stron otoczonego parterową zabudową.
Siheyuan jest ściśle uporządkowany geometrycznie, zgodnie z kanonem feng shui. Najskromniejsza forma to jeden dziedziniec z czterech stron otoczony budynkami, jeżeli właściciel był zamożny, dołączał nowy dziedziniec, identycznie obudowany.
Siheyuan był podstawową pekińskiej komórki społecznej. Budowany był symetrycznie, wzdłuż osi północ-południe, a z kolejnymi siheyuanami łączyły go wąskie przejścia, poprowadzone ze wschodu na zachód – hutongi. Hutongi łączyły się z większymi alejkami prowadzonymi z północy na południe.
